Η Σόφια είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας, με πληθυσμό 1.2 εκατομμυρία κατοίκους περίπου. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της χώρας και περιστοιχίζεται βόρεια από τη Βαλκανική Οροσειρά, Ν.Α. από το όρος Λόζεν, νότια από το όρος Βιτόζα και Ν.Δ. από το όρος Λάϊουλιν σχηματίζοντας τρία ορεινά περάσματα που ενώνουν την Αδριατική με την Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος. Η πόλη της Σόφιας διασχίζεται από έναν μεγάλο αριθμό ποταμών.
Η μακραίωνη ιστορία της Σόφιας αρχίζει ήδη από τους αρχαίους χρόνους, οπότε και αποτελούσε αποικία θρακικών φύλων. Το σημερινό της όνομα το έλαβε μετά την απελευθέρωσή του βουλγαρικού λαού από τον τουρκικό ζυγό (1879), οπότε και αντικατέστησε την παλαιά σλαβική της ονομασία (Σρέντετς). Η πόλη ονομάστηκε αρχικά Σόφια από την βασιλική της Αγίας Σοφίας (6ος αιώνας) τον 14ο αιώνα, η επίσημη βάπτισή της όμως έγινε στα τέλη του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η Σόφια βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους και κατόπιν πέρασε στα χέρια της Σοβιετικής Ένωσης. Απελευθερώθηκε το 1989.
Τα σπουδαιότερα αξιοθέατα αυτής είναι ο ναός του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι (ολοκληρώθηκε το 1912), η Εθνική Πινακοθήκη της Βουλγαρίας (που στεγάζεται στα παλαιά βασιλικά ανάκτορα), η ρωσική εκκλησία του Αγίου Νικολάου (13ος αιώνας), η βασιλική της Αγίας Σοφίας (6ος αιώνας), η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου (αρχικά κτισμένη από τους Ρωμαίους τον 4ο αιώνα, αλλά διάσημη για τις μεσαιωνικές τοιχογραφίες της, οι παλαιότερες από τις οποίες χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα), η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (1930-1940), η λεωφόρος «Τσαρ Οσβομποντίτελ» (όπου βρίσκονται πολλά από τα πνευματικά κέντρα της Σόφιας) και το Εθνικό Μέγαρο Πολιτισμού (εγκαινιάστηκε το 1981).